Kamal Aljafari
Filistin, Almanya Palestine, Germany, 2024, 15’
Diyalogsuz No Dialogue

Kamera aynı yerleri, binlerce yıldan beri çölde yatan kayaları, arkeolojik alanları kontrol edici, hükmedici dikey bir açıdan, takıntılı bir şekilde tekrar tekrar gözlemler. Gözlemlediği yerler aslında terk edilmiş, boş araziler değildir: uzaktan köylülerin toprakta çalıştığını görürüz, manzaranın bir parçası gibi görünürler. Bölgenin dinginliğini bozan bir şey vardır: yeni isimlerle yeni şehirlere, yeni ormanlık alanlara yer açabilmek için arazi ve denizde dinamitlerle yapılan patlatmalar. Manzara, el koymanın tablosuna dönüşür.

The camera's eye returns obsessively to the same places, a vertical perspective that imposes control, the possession of archaeological sites, and stones lying for thousands of years in the desert. The places it observes, however, are not deserted: we see as if glimpsed from afar, the peasants working the land, themselves transformed into the landscape. Something disturbs the stillness of the place: explosions on land and in the sea prepare the ground for new cities with new names, and new forests. This landscape is transformed into a scenography of appropriation.