Alain Ughetto
Fransa, İtalya, Belçika, İsviçre, Portekiz France, Italy, Belgium, Switzerland, Portugal, 2022, 70'
İtalyanca, Fransızca, Almanca; Türkçe ve İngilizce altyazılı Italian, French, German with Turkish and English subtitles

Film yönetmenin, geçmişe dair öğrenmek istediği her şeyi sorduğu, anneannesi Cesira ile yaptığı kurgusal bir diyalog üzerine tasarlanmış… İtalyan göçmenlerin kuşaklar boyu geçirdiği deneyimlere bir tanıklık ve onların cesaretine bir saygı ifadesi olan filmin şiirsel biçimi de bu kişisel olabilecek hikayeye evrensel bir boyut katıyor. İtalya’daki ilk köy evinden, Viso Dağı’nın gölgesinde uzanan küçük çiftliğe, Ubaye, Valais, Ren Vadisi, Ariege ve Drome’ye yayılan ailenin yaşadığı ‘’Nostaljik anılar’’, filmin kurgusundaki diğer elementleri birleştiriyor. Fotoğraflar ve mektuplarla taşınan büyükbabanın anıları ve geçmişe dair izlerle öykü daha da zenginleşiyor. Bu başka topraklara göç etme deneyimi sırasında Ughetto Ailesi, kendisine çimentosunu anılarından kardığı bir yeni ev inşa ediyor.

The film is conceived as a fictional dialogue with Cesira, the director’s grandmother, to whom he asks everything he would have liked to know. A testimony to the experiences of these generations of Italian migrants and a tribute to their courage. With poetry, the film gives to this personal story a universal dimension. It is the “nostalgic memory” which connects the elements that emerge in this work, from the original home, a small farm in the shadow of Mount Viso, to the multiple family anchors scattered in Ubaye, Valais, the Rhone Valley, Ariège and Drôme. The story is fed by the memories of the grandfather and traces from the past: photographs or correspondence. During this migratory experience, the Ughetto family improvised a new home, in which memory is the cement.