Don’t Cry Mom, I’m in a Nice Place

Ümit Kıvanç, Türkiye/Turkey, 2012, 98’

28 Aralık 2011’de, Şırnak’ın Uludere ilçesine bağlı Roboski (Ortasu) köyünde 34 köylü, Türk Hava Kuvvetleri’ne bağlı jetler tarafından bombalanarak öldürüldü. Türk basını, devlet ne diyecek diye on küsur saat bekledi. Bu sırada köylüler yakınlarının parçalanmış cesetlerini taşıyorlardı. Üç gün sonra, sokak ve salon eğlenceleriyle yılbaşı kutlandı - hiçbir şey olmamış gibi. Devlet, olayı soruşturup sorumluları yargılamadı; olay hakkında tatmin edici bir açıklama bile yapmadı. Mazlumder ile İnsan Hakları Derneği, olayın hemen ertesinde “Roboski Platformu” adı altında kampanya başlattı. “34 yalnız bir sayı değildir” görüşünden yola çıkan kampanya sırasında, ölenlerin kısacık -çoğu henüz yirmi yaşında bile değildi- hayat hikâyeleri yazıldı, dağıtıldı. İki derneğin desteğiyle çekilen bu filmde, “o gece”nin kısa bir öyküsü ile birlikte, esas olarak, otuz dört insanın hikâyesi yer alıyor.

On 28th December 2011, 34 villagers died in Uludere, Roboski after having being bombed by jets of Turkish Air Force. Turkish press waited for more than ten hours to hear what the state would say. All the while villagers were carrying the shredded bodies of their kin. After three days the new year was celebrated as if nothing ever had happened. State did not investigate the event; there was not even a satisfactory explanation. Right after the event, Mazlumder and Human Rights Association launched a campaign under the name ‘Roboski Platform.’ During the campaign whose dictum was “34 is not only a number” the stories of people who died were written and distributed. This documentary has been shot with the support of these two associations and tells the short story of ‘that night’ together with the stories of those 34 people.